استقرار مدیریت تغییر در دانشکده های پرستاری و مامایی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: دانشکده های پرستاری و مامایی محیطی علمی است و حضور اعضای هیأت علمی به عنوان افرادی آگاه و مطلع، مدیران چنین مراکزی را ملزم به به کارگیری مدیریت تغییر می نماید تا براساس آن بتوانند تغییرات مورد نیاز را در چنین سازمان های آموزشی به اجرا گذارند زیرا که مدیریت تغییر یکی از مهم ترین مباحث علم مدیریت به شمار می رود و امروزه سازمان های آموزشی با آن مواجه هستند. لذا این پژوهش با هدف تبیین و شناسایی دیدگاه های موجود مدیران و اعضای هیأت علمی دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی به منظور استقرار مدیریت تغییر در دانشکده ها طراحی گردیده است تا پایه ای برای پژوهش های بعدی که در این رابطه انجام خواهد پذیرفت باشد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی اکتشافی است و جامعه پژوهش شامل مدیران دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی در شهر تهران بوده و نمونه های پژوهش به صورت مبتنی بر هدف انتخاب شده اند. اطلاعات از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری شده است و تجزیه و تحلیل متن مصاحبه های استخراج شده به روش تحلیل محتوای قراردادی انجام پذیرفته است و در نهایت الگو استخراج گردید. یافته ها: مشارکت کنندگان 10 نفر بوده اند که پس از انجام مصاحبه ها، کدهای مفهومی استخراج گردید و سپس کدها به چند مفهوم اصلی دسته بندی شدند به طوری که 15 تم استخراج شده در سه درون مایه اصلی فرآیند تغییر، محیط برون سازمانی و محیط درون سازمانی قرار گرفتند که موارد در الگوی مدیریت تغییر لحاظ گردید و جزییات مربوطه نیز تدوین شد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که استفاده از مدیریت تغییر، فرآیند پیچیده ای است که رهبری و مدیریت از یک طرف و از طرف دیگر آموزش و منابع و تسهیلات از عوامل مهم در به کارگیری آن می باشند. براساس نتایج مطالعه، دیدگاه موجود مدیران دانشکده های پرستاری و مامایی در به کارگیری مدیریت تغییر مثبت است و این مطالعه ضرورت به کارگیری مدیریت تغییر در دانشکده های پرستاری و مامایی را به منظور ایجاد تغییرات برنامه ریزی شده، مورد تأکید قرار می دهد.